این مقاله به تحلیل حوزهٔ معناییِ مفهوم بو در اوستایی میپردازد؛ آن طور که به نظر میرسد بو در اوستایی بر معنایی مثبتی دلالت داشتهاست. نگارنده تقابل معناییِ «بوی خوب» و «بوی بد» یا «بویِ عطر» و «بویِ تعفّن» را با توجّه به کهنترین شواهد موجود در سنّت زرتشتی موردِ بررسی قرار دادهاست.